Een terugblik met Hans Hilbrands op 5 jaar voorzitterschap bij Koninklijke Staalfederatie

Januari 2018, dat was het moment dat Hans Hilbrands benoemd werd tot voorzitter van de Staalfederatie. Als opvolger van Gerrit van der Scheer bij Reesink Staal, leek ook het voorzitterschap bij de Staalfederatie een logische vervolgstap. Toen na stemming bleek dat ook de leden en het bestuur van de vereniging het hiermee eens waren, was het officieel.

Samen kijken we terug op bijna vijf jaar voorzitterschap bij de Koninklijke Staalfederatie. De afgelopen jaren is er veel gebeurd en door de ogen van onze voormalige voorzitter blikken we terug op bijvoorbeeld: de overstap van de metaalunie naar FME, het predicaat ‘koninklijk’, de invloed van de pandemie, de ontwikkeling van de Staalfederatie als vereniging en de ervaringen van Hans. 

Als we Hans vragen hoe hij zijn voorzitterschap heeft ervaren, antwoordt hij: “Divers en zinvol.” Alle verschillende mensen en soorten branches waarmee je in contact bent maken het een ontzettend diverse rol. En de taak die bestuur, leden en bureau aan de voorzitter hadden meegegeven maken het bovendien ook zinvol. Er lagen verschillende uitdagingen, de Staalfederatie was eigenlijk toe aan een volgende stap, en aan de voorzitter was het de taak om de Staalfederatie daar doorheen te loodsen. Dat heeft Hans altijd geprobeerd te doen vanuit aandacht, respect en interesse voor de mensen waarmee hij samenwerkte.

Zo hadden we de ambitie om brede maatschappelijke bekendheid te verkrijgen in een inspirerende omgeving die je als vereniging naar het volgende niveau kan tillen. FME bleek daarvoor een geschikte partner. Hier vonden we een breder aandachtsveld en daarmee meer aansluiting bij de uitdagingen van de lidbedrijven van de Staalfederatie. Uiteindelijk was een meerderheid hiervan overtuigd en zijn we aan de slag gegaan. Los van deze specifieke stap, hebben we door het kiezen van een andere partner aangetoond dat we zelfstandig zijn. We zijn niet afhankelijk en kiezen met wie we samenwerken. Groot voordeel in dit traject was dat de organisatie al stond. Met als rode draad Yvonne bleef er bij de organisatie een bepaalde stabiliteit behouden. “Het was heel fijn dat Yvonne meeging naar FME”, geeft Hans aan.

Het meest trots is hij op het behouden en terughalen van verschillende leden van de Staalfederatie, mede door middel van een aanpassing in het contributiemodel. Daarnaast is hij ook erg trots op het ontvangen van het predicaat ‘Koninklijk’. Hoewel het proces al liep toen Hans begon als voorzitter, was het natuurlijk wel een fantastische mijlpaal. Je wordt toch gezien en erkend als vereniging en zo hebben we onze plek kunnen claimen in het landschap. Dit was ook direct een indicatie dat het tijd was voor de volgende stap: het stempel ‘koninklijk’ is mooi, maar we moeten het ook waarmaken. Zo kon de Staalfederatie zelfstandig vooruit. We hebben de Staalfederatie de afgelopen jaren een ander profiel gegeven, dat beter past bij wie we zijn om zo de basis te leggen om voor de langer termijn verder te kunnen.

“Wat heb je geleerd in je periode als voorzitter van de Staalfederatie?”

Willen en kunnen gaan niet altijd hand in hand. Zo had de voormalig voorzitter heel graag de regiokamers sterker invulling gegeven. Een ondernemer heeft als prioriteit toch altijd zijn eigen organisatie en dat is iets waar je als vereniging en ook als voorzitter altijd rekening mee zult moeten houden. Je blijft tot op zekere hoogte afhankelijk van omstandigheden. Maatschappelijke ontwikkelingen spelen hierbij een grote rol. Er lagen interessante projecten om op te pakken met de regiokamers, maar de coronapandemie en de oorlog in Oekraïne hadden dusdanig impact op onze sector dat nagenoeg alle bedrijven hard moesten werken om het hoofd boven water te houden. Gemeenschappelijke projecten verdwijnen daarmee naar de achtergrond en dat is ook niet gek.

“Wat blijft je het meest bij van de afgelopen vijf jaar?”

De Staalfederatie en zakendoen in de metaalsector zijn de afgelopen jaren echt veranderd, maar bepaalde zaken én personen blijven je wel echt bij. Behalve de golfdagen, die steeds weer een groot succes waren, is dat het grote feest in Noordwijk waar we officieel koninklijk werden. Daarnaast: de mensen. Een groot aantal mensen uit de sector kende Hans al voordat hij aan zijn periode als voorzitter van de Staalfederatie begon. Mede daarom neemt hij die rode draden, zoals hij ze noemt, hoe dan ook met zich mee.

“Hoe kijk je naar de Staalfederatie, nu en in de toekomst? Welke kansen en uitdagingen liggen er voor de vereniging?”

Er ligt een grote maatschappelijke opgave voor de Staalfederatie, maar met de doelstellingen die we aan de vier thema’s (digitalisering, duurzaamheid, logistiek en personeel) hebben opgehangen, kunnen we ons beter profileren als vereniging. Als we met alle projecten vooruitstrevend te werk gaan, kunnen lidbedrijven echt duiden waar ze als lid van de Staalfederatie voor staan. Wij staan ergens voor.

Een mooi voorbeeld zijn de opleidingen die de Staalfederatie verzorgt. Dit biedt kansen voor de Staalfederatie om zich als vereniging verder te ontwikkelen. De commissie opleidingen verzet met ondersteuning van Yvonne en Yorick echt belangrijk werk. Samen zorgen zij ervoor dat de opleidingen een essentieel onderdeel zijn van de vereniging. Die ontwikkeling bij opleidingen komt voort uit de constante aandacht en ontwikkeling die daar plaatsvindt. Dit zou eigenlijk over de hele linie moeten worden doorgetrokken, voor alle kernthema’s van de Staalfederatie, om ook daar diezelfde ontwikkeling terug te zien, vindt Hans. Wil je resultaten zien, dan moet je ook met volle aandacht te werk gaan.

Het mooie van de metaalsector is dat vele van de bedrijven die in de sector werkzaam zijn van generatie op generatie worden overgegeven. Zo behouden deze organisaties hun hechte cultuur. Het beleid van de Staalfederatie als vereniging moet daarbij aansluiten. Ongeacht wie straks het stokje van Hans overneemt, we doen het samen. Vanuit de omgeving voel je inspiratie en enthousiasme. Als voorzitter biedt je perspectief en neem je wellicht het voortouw. En daarna ga je er samen mee aan de slag.

Hans, hartelijk dank voor vijf jaar bevlogen voorzitterschap. De Staalfederatie wenst je het allerbeste!